مروری بر پرونده دولت‌های پس از انقلاب اسلامی ایران نشان می‌دهد که به استثنای دولت اول و دوم«که بنا به دلایلی در نیمه راه به پایان رسیدند» دولتها 2 مرحله‌ای بوده‌اند یعنی طول دوره حیات سیاسی آنها 2 دوره چهار ساله بوده است. از همین رو رؤسای جمهور به شکل معمول در هر 2 دوره از یک وزیر خود برای پست وزارت استفاده کرده‌اند. البته وزرایی که 2 دوره وزارت را تجربه کرده‌اند بسیار پر تعداد هستند. ولی وزرایی که توانسته‌اند اعتماد 2 یا چند رییس جمهور را جلب کنند محدود هستند و در قالب 12 وزیر خلاصه می‌شوند.